Ιστορικά γεγονότα της Μανωλιάσσας

Μανωλιάσσα ένα χωριό στεφανωμένο με ιστορική δόξα

  Ο Δημήτρης Σιώζος εκ Μελιγγών στις 21/1/1994 στην εφημερίδα «ΝΕΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΗΠΕΙΡΟΥ» με τίτλο "Μανωλιάσσα ένα χωριό στεφανωμένο με ιστορική δόξα", έγραψε:

Στο χωριό Μανωλιάσσα όχι μονάχα η δόξα της ιστορίας αλλά και το μεγαλείο της φύσης, ιδιαίτερα, μετεωρίζονται στα μεγάλα εκείνα ύψη όπου τα πεπρωμένα του ουρανού και της γης πραγματοποιούν την αιώνια ερωτική τους ένωση ποτέ πάνω και πότε κάτω από τα παιγνιδιάρικα της Ολύτσικας σύννεφα. Γιατί το βουνό της Μανωλιάσσας αποτελεί το φυσικό της Ολύτσικας αντέρεισμα και πάνω σ' αυτό το άγριο βουνό σχηματίζεται απότομα ένας ήμερος μικρόκαμπος, όπου βρίσκονται απλωμένα και σκόρπια τα σπίτια των Μανωλιασσιτών σαν πολύβοες των μελισσών κυψέλες. Και ανατολικά του βουνού της Μανωλιάσσας χάσκει το λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων σε απότομο βάθος μεγαλύτερο των 1000 μέτρων, ενώ δυτικά χάσκει το άγριο φαράγγι της εισόδου της κοιλάδας της Δωδώνης, όπου ο καθένας νομίζει ότι με ένα «πήδημα» θα μπορεί να βρεθεί στους απέναντι πρόποδες της Ολύτσικας. Αυτό όμως το «πήδημα» μόνον αετοί και γεράκια μπορούν να το κατορθώσουν με την ευκολία που το κατορθώνει το ανθρώπινο απατηλό βλέμμα. Διαβάστε περισσότερα

Οι μάχες της Μανωλιάσσας

Τον Οκτώβριο του 1993 από το βιβλίο του Μ. Ροδά «ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΩΛΙΑΣΣΑΣ»στην εφημερίδα μας «τ αχνάρια» γράψαμε.

Μετά τη μάχη των Πεστών ο Τούρκικος στρατός απεσύρθη και κατέλαβε το Μπιζάνι και την Μανωλιάσσα. Το έδαφος της Μανωλιάσσας είναι ανώμαλο,πετρώδες,δυσκολοπέραστο,οι τούρκοι με μικρές δυνάμεις δεν μπορούσαν να παραμείνουν αρκετό χρόνο αμυνόμενοι, διότι ο Ελληνικός στρατός με δυσκολία και μεγάλες απώλειες ήταν δυνατόν να φθάσει στα υψώματα του οχυρού αυτού μέρους…
Την 30η Νοεμβρίου Κρητικά ανταρτικά σώματα μετακινήθηκαν προς την Μανωλιάσσα με την απόφαση να την καταλάβουν.

Αρχηγός των περισσότερων ανταρτικών σωμάτων ήταν ο Κωνσταντίνος Μάνος, ο οποίος και διέταξε γενική έφοδο μόλις πλησίασαν τη νύχτα στις θέσεις του εχθρού. Οι αντάρτες με τους Κρήτες αρχηγούς τους επέπεσαν σαν λυσσασμένα λιοντάρια ο εχθρός με τους πρώτους πυροβολισμούς εξέρχεται των σκηνών, φεύγουν τρομαγμένοι εγκαταλείποντας όπλα, σκηνές, φυσίγγια, τρόφιμα, πληγωμένους, τρέχουν στους ατελεύτητους λόφους της Μανωλιάσσας για να σωθούν. Διαβάστε περισσότερα

Πεθαίνοντας στη Μανωλιάσσα

Στις αρχές του 20ου αιώνα, τα Βαλκάνια βίωναν μια εκρηκτική κατάσταση, καθώς ήδη από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα επικρατούσε ένταση μεταξύ των βαλκανικών κρατών και της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Στην «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης», όπως χαρακτηριζόταν αλλιώς τα Βαλκάνια, οι περιφερειακές διαβαλκανικές συρράξεις ήταν συχνό φαινόμενο, ήδη από το 1877, με πρωταγωνιστές, τη Σερβία, τη Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο, τη Ρουμανία, την Ελλάδα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία.  Η ήττα του Ελληνικού στρατού στον ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897, αναπτέρωσε το ηθικό των υπόδουλων Ελλήνων στη Μακεδονία και την Ήπειρο, καθώς άρχισαν να προσδοκούσαν την απελευθέρωσή τους από τον Οθωμανικό ζυγό και την ένωσή τους με τη μητέρα Ελλάδα. Τον Φεβρουάριο του 1912, οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι, υπέγραψαν διμερή στρατιωτική συμφωνία, βάσει της οποίας προβλεπόταν και η ανάληψη στρατιωτικής δράσης, εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ τον Μάιο του 1912, η Ελλάδα υπέγραψε μυστική συμφωνία για στρατιωτική συνεργασία με τη Βουλγαρία.

  Διαβάστε περισσότερα

Ο πόλεμος του 1912-13

  Οι επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στην Ήπειρο που άρχισαν τον Οκτώβριο του 1912 είχαν ως αντικειμενικό σκοπό την απελευθέρωση των Ιωαννίνων που συντελέστηκε στις 1 Φεβρουαρίου. Η Μανωλιάσσα ανήκει στη φυσική αμυντική οροσειρά που προστατεύει τα Γιάννενα. Και σαν τέτοια έχει υποστεί κατά καιρούς τις συνέπειες του πολέμου. Η Μανωλιάσσα πρωτοστάτησε στην απελευθέρωση της περιοχής των Ιωαννίνων. Στα 1912-13 για μισό χρόνο περίπου έγινε το επίκεντρο του απελευθερωτικού αγώνα της ενιαίας Ηπείρου,με τα Τούρκικα ασκέρια από τη μια και τους φτερωτούς τσολιάδες από την άλλη να μάχονται στήθος με στήθος. Από τα υψώματα της Μανωλιάσσας άνοιξε ο δρόμος του Στρατού μας για τα Γιάννενα. Και ο ανώνυμος στρατιώτης έγραφε και τραγουδούσε. Στα Πεστά στη Μανωλιάσσα που δεν πήραμε ανάσα...

Διαβάστε περισσότερα